De meest bekende en erkende stinker is Sauromatum venosum: een vertegenwoordiger van de familie der Araceae uit Azië. De knol wordt verkocht als droogbloeier die na de bloei opgeplant moet worden zodat het blad en de wortels kunnen uitgroeien. Per knol wordt één groot, vingervormig blad gevormd. Dit blad staat op een lange bladsteel die aan de onderzijde paars-bruin is gevlekt. Dit blad alleen heeft ook sierwaarde. Terug naar de bloem, of beter bloeiwijze. Sauromatum venosum heeft een echte Araceae bloem. De kolf met onder de vrouwelijke en boven de mannelijke bloemen wordt omhuld door een donker paars schutblad met een lange punt. De binnenzijde van het schutblad is lichter van kleur en is bezet met paars-bruine vlekken. Deze binnenzijde moet je maar vóór de bloei bekijken. Gaat de plant éénmaal bloeien, dat wil zeggen als de bloemen opengaan, dan verspreidt deze een indringende geur die het meest lijkt op die van rottend vlees. Niet echt een product dat zich leent voor kleine ruimtes.

Minder indringend, maar evenmin echt prettig is de geur van de verschillende Tulbaghia soorten. Sauromatum venosum verspreidt een geur, bij Tulbaghia's moet je wel wat doen om ze te ruiken, maar dan weet je het ook. Tulbaghia is een vertegenwoordiger van de Alliaceae en is nauw verwant aan Allium. Tulbaghia's verspreiden niet actief een geur. Pas als er plantendelen worden beschadigd, dan komt een sterke, Alliumachtige geur vrij. Zelfs de zaaddozen en de zaden verspreiden dan de geur, welke dagen aan je vingers blijft 'hangen'. De meest bekende Tulbaghia is T. simmleri met hangende, roze bloemen. De bloemen zijn zo'n vijf tot acht mm groot (of klein). De bloeiperiode valt in onze zomer. De oude naam van deze plant is Tulbaghia fragrans. Op zich een leuke plant voor op het terras of in de tuin. Een wat minder bekend broertje is Tulbaghia capensis. Deze bloeit met bruin-rode bloemen, waarbij de bloemdekbladeren bijna in hun geheel een bloembuis vormen en alleen de toppen vrij zijn.

Bij Eucomis bicolor kan gediscussieerd worden over het al dan niet aangenaam zijn van de geur van de bloemen. De een vindt de geur prettig, de ander associeert de geur met die van rottend vlees. Je moet overigens wel bijna je neus in de bloemen houden, wil je de geur kunnen ruiken. De bloemen worden niet overdadig bezocht door insecten. Dit is wel het geval bij Eucomis autumnalis ssp. autumnalis. Het lijkt wel alsof de vliegen er niet af te slaan zijn, in letterlijke zin! Er zitten altijd wel vliegen op de witte bloemen van deze plant. Het lijkt erop dat sommige vliegen uren lang stil zitten op de bloemen. De bloemen van deze Eucomis soort geuren wat sterker dan die van Eucomis bicolor. De geur is vergelijkbaar.

Zijn er dan géén prettige geuren? Zeker wel, probeer eens een Albuca shawii. Deze Ornithogalum-achtige uit Zuid-Afrika verspreidt niet actief een geur. Pas als je de harige bladeren of bloemsteel aanraakt, dan is een kruidige geur waar te nemen, en dan alleen aan je handen of als je met je neus vlak boven de plant hangt. Albuca shawii is één van de weinig geurende Albuca's.